Konstanty Gaszyński - Poeta, prozaik i publicysta. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, syn Antoniego i Teresy z Młynarskich Gaszyńskich. Urodził się 10 marca 1809 roku w Jeziornej koło Grójca. Ukończywszy nauki początkowe, kształcił się w gimnazjum im. Samuela Lindego w Warszawie. Progi Uniwersyteu Warszawskiego przekroczył jako student w 1828 roku. Gaszyński przepełniony patriotyzmem znalazł się wśród walczących o niepodległość w okresie Powstania Listopadowego 1830 roku. Upadek polskiej myśli narodowo- wyzwoleńczej, spowodował konieczność udania się na emigrację. Belgia, a potem Francja stała się wieloletnią przystanią życiową dla Gaszyńskiego.

Osiedlił się w Aix-en-Provence (w 1833). W 1844 roku w Paryżu został sekretarzem Sieyésa, deputowanego do Parlamentu. Słabe zdrowie było przyczyną częstych pobytów Konstantego w kurortach leczniczych na terenie Francji, Szwajcarii, Niemiec i Włoch. W 1860 roku ponownie odwiedził Królestwo, w tym Warszawę. Trzy lata później popadł w melancholię, spowodowaną śmiercią matki.

Zmarł 8 marca 1866 roku w Aix-en-Provence. /span

Twórczość literacka Gaszyńskiego rozpoczęła już w latach studenckich. W 1830 roku, wspólnie z Leonem Ziemkowiczem opublikował "Pamiętnik dla płci pięknej". Swój wielokierunkowy warsztat twórczy ujawnił w patriotycznych, romantycznych wierszach, sonetach, balladach, satyrach. W "młodym" okresie, spędzonym w kraju pisywał m.in. w "Melitele" Odyńca. "Dwaj Śreniawici", romantyczna powieść historyczna ukazywała realia z czasów panowania Władysława Łokietka (1830). Pobyt na obczyźnie przejawiał się dalszą twórczością. W 1833 roku ukazał się zbiór humorystycznych opowiadań o stosunkach wśród emigracji, "Pieśń pielgrzyma polskiego" i "Pan Dezydery Boczko..." (1846). Lata pięćdziesiąte XIX wieku, to najlepszy i najbogatszy okres twórczości Gaszyńskiego. Obok "Listów z podróży po Włoszech" (1853), wydał utwór poetycki "Sielanka młodości" (1855), satyrę "Gra i karciarze", a w 1858 roku dramat "Wyścigi konne".

We Francji współpracował z "Gazette du Midi" oraz jako naczelny redaktor z "Memorial d'Aix", w których zamieszczał artykuły w języku francuskim.

Osobną pamiątką w literaturze stały się przekłady. Dzieła Zygmunta Krasińskiego, bliskiego przyjaciela z lat studenckich, zamieścił w tomach "Poezje" (1868) i "Pisma prozaiczne" (1874). W Krakowie pojawił się w 1879 roku zbiór wierszy Konstantego Gaszyńskiego "Liście wiosenne". Tłumaczył również utwory obce; między innymmi utwory Heinego, Petrarki.

"Czarna sukienka", znana i popularna pieśń to jeden z przykładów ukazujących Gaszyńskiego jako twórcę pieśni i piosenek powstańczych. Czystość języka polskiego w rymowanym przekazie zawierającym głębokie treści patriotyczne, jest wyrazem wielkiego talentu autora.

Constantin Gaszyński - Poète, écrivain et journaliste polonais. Né le 10 mars 1809 à Jeziorna en Pologne. Il a étudié à l'Université de Varsovie à partir de 1828. Lors de l'Insurrection de Novembre 1830, il a participé activement dans la lutte pour la libération de la Pologne. Après l'échec de l'Insurrection il a été obligé d'émigrer en Belgique et ensuite en France.

Il s'est établi à Aix en Provence en 1833. En 1844 il est devenu le secrétaire de Sieyés, député au Parlement. Sa santé fragile l'a obligé à passer de nombreux séjours dans les stations thermales en France, Suisse, Allemagne et Italie. En 1860 il a pu se rendre en Pologne. Trois ans après il est tombé en dépression à cause de la mort de sa mère.

Il est mort le 8 mars 1866 à Aix en Provence.

Gaszyński a commencé à écrire lors de ses études. En 1830 il a publié avec Leon Ziemkowicz "Le Journal pour les femmes". Il a écrit des poèmes patriotiques, romantiques, des sonnets, des ballades et des satires. Il a écrit également des romans historiques. Lors de son séjour à l'étranger il a continué à écrire et il a publié le recueil des nouvelles humoristiques concernant les Polonais à l'étranger en 1833. Mais c'est en cours des années 50 du XIX siècle où il a atteint l'apogée de son talent. Il a publié "Les lettres du voyage à l'Italie" en 1853, poème, "Les rêves de la jeunesse" 1855, la satire "Le jeu et les joueurs au cartes" et le drame "Les courses" en 1858".

EEn France il a collaboré avec "La Gazette du Midi" et il était le rédacteur en chef du Mémorial d'Aix où il a publié les textes en français.

Il s'est également fait connaître en tant que traducteur. Les poèmes de son ami Zygmunt Krasiński ont paru dans les recueils "Poèmes" (1868) et "Les écritures prosaïques" (1874). En 1874 on a publié à Cracovie ses poèmes "Les feuilles d'automne". Il a traduit également Heine, Pétrarque. 

"La robe noire"- la chansons bien connue - c'est un des exemples qui découvrent Gaszy/spanński comme l'auteur des chants et chansons patriotiques lors de l'Insurrection.

Ces œuvres se caractérisent par une grande pureté de la langue polonaise.